naruto unreal

Trzeci film jednego z najciekawszych reżyserów współczesnego kina. Tarantino nie schodzi z tematyki, jaką zajmuje się we Wściekłych psach i Pulp fiction – gangsterskich porachunków, honoru i przekrętów – ale tym razem pierwszeństwo ma tutaj płeć piękna. Jackie, stewardesa mało prestiżowej linii lotniczej, próbuje dorobić na boku przemycając narkotyki dla miejscowego, dobrze ustawionego dilera (tutaj genialny jak zawsze Samuel L. Jackson). Ale oto wpada i trafia do aresztu. Dwaj detektywi, którzy są wyjątkowo cięci na cwanego dilera, dają jej alternatywę – jeśli pomoże im wpakować go do pudła, zwolnią ją z zarzutów. Ona uprzedza go i obiecuje, że nie da się przekupić, jeśli on potem wyciągnie ją z pudła. Zgadza się. Jednak ona ma w planie coś lepszego – wystawić i detektywów, i swojego bossa do wiatru. Zdecydowanie lepsze od Wściekłych…, ale gorsze od Pulp fiction. To nietypowy film jak na Tarantino, bo opowiada historię stricte kryminalną. Nie ma tu oczekiwanych przez zwolenników kino-Tarantino cytatów, zakończenie zdecydowanie z happy-endem. I jest to pierwszy obraz, gdzie Quentin wykorzystał kobiety nie jako maskotki twardych facetów, ale twarde babki, które radzą sobie w każdej opresji.